Zioło - Hip Hop [2012]

Dopiero w 70 poście publikowanym na tej stronie przyszło mi recenzować płytę osoby aktywnej na ślizgu, a ponadto propsującej tego bloga. Mógłbym pójść ścieżką popkisiela i sparafrazować recenzję Jabola, który trochę pod wpływem emocji dał tej płycię maksymalną ocenę, ale rzecz jasna tego nie zrobię. Wychodząc więc naprzeciw dość sporej i dość niespodziewanej (zwłaszcza, że mam w pamięci przyjęcie przez słuchaczy „Siema LP”) fali propsów, zapraszam do przeczytania recenzji drugiej solowej płyty Zioła Pt. „Hip Hop”.

Jak zwykle, na początek trochę historii. Zioło: na Ślizgu znany bynajmniej nie ze swojej wiedzy muzycznej, a raczej z kompetencji w kwestiach wywodzących się bezpośrednio od jego ksywy. Środowisko osób bardziej dociekliwych poznało go w 2009, kiedy to wyprodukował jeden z bitów na drugiej solówce Mesa.

Na początku 2010 wydał swój pierwszy album „Siema LP”, który skończył jak większość podziemnych płyt wartych jakiegokolwiek zainteresowania: przesłuchana przez wąskie grono, w większości użytkowników wiadomego forum i zapomniana, nie przebiła się do szerszej publiczności. Z drugiej strony pierwsze solo Zioła nie było wolne od wad, mimo niewątpliwej świeżości było strasznie nierówne.

Po 1,5 roku oczekiwania, trochę znienacka wypuszczona została druga płyta, o dość przewrotnym tytule: „Hip Hop”. Okładka nawiązująca do „Siema LP” zwiastowała, że w rapie Zioła nie należy spodziewać się rewolucji, a raczej ewolucji. Nie była to obietnica bez pokrycia.

Pierwszym i najbardziej godnym odnotowania jest oczywiście progres we flow. Może nie był to jakiś bardzo poważny problem poprzedniej płyty, jednak niektórym mógł z pewnością dawać się we znaki. Nie za bardzo w niego wierzyłem, a jednak Zioło płynie znacznie, znacznie lepiej, mimo, ze podkłady również są trudniejsze. Czuć autentyczny luz we flow, bez spinania i pocenia się przed mikrofonem. Może nie jest to wzór do naśladowania, ale jest to poziom, którego można słuchać bez wstydu i który jest wystarczający do nagrania bardzo dobrej płyty.

Do przodu poszły również teksty. Może nie aż tak bardzo wyraźnie, jak w przypadku flow, ponieważ już „Siema LP” było kopalnią celnych i błyskotliwych linijek, jednak teraz jest ich jeszcze więcej. Teksty normalnego człowieka, przesiąknięte ironią, szydzące z absurdów dnia codziennego, w które wierzy większość ludzi, a do tego trochę dissów na chujowych raperów – wszystko to usłyszymy odpalając „Hip Hop”. Nie lubię tego określenia, ale tutaj faktycznie każdy znajdzie coś dla siebie, ponieważ tematyka jest naprawdę bardzo mocno przekrojowa. Zazwyczaj traktuję to jako minus, jednak tutaj całość pasuje do siebie.

Może niektórzy pomyślą, że przesadzam, ale trudno nie odnotować progresu w bitach. Na poprzedniej płycie (poza wyjątkami) królowały raczej sample z ewentualnym podrasowaniem. Tutaj Zioło poszedł krok do przodu, przez co na płycie prócz sampli usłyszymy sporo elektronicznych bądź to wstawek, bądź to całych bitów. Produkcja stoi na naprawdę wysokim i niebanalnym poziomie. Można powiedzieć, że to już jest ten „niepowtarzalny styl”, jak powinien odnaleźć każdy producent.

Gości tak naprawdę mogłoby nie być, ale skoro jakoś na trackliście się znaleźli, to może dwa słowa o nich. Majkel i Skorup jak zawsze dobrze, bardzo niedoceniani raperzy, piszący bardzo dobre teksty. Oni akurat dodają tej płycie. Na drugim biegunie znajdują się Vitek i oczywiście mój faworyt Cruz, który w 16 wersach wyjebał się na bicie 232002393023 razy. Szyna o dziwo całkiem nieźle, ale nikt nie zauważyłby jego braku.

Nie ukrywam, że tak właśnie powinna wyglądać druga płyta każdego rapera na określonym poziomie. Obracanie się w sprawdzonej dla siebie konwencji, jednak nie powtarzanie tego samego. Coś nowego, krok do przodu, jednak nie odcinanie się od przeszłości. Album jest naprawdę godny odnotowania i sprawdzenia, jednak zasadnicza wada poprzedniczki – nierówność - została wyeliminowana tylko częściowo. Jest bardzo dobrze, ale Zioło ma potencjał, żeby było jeszcze lepiej. Płyta roku to nie jest, ale być może uda się to kolejnej?

7,5/10 + 0,5  „za trafne spostrzeżenia i luz” = 8/10