Popkillery 2011

Jak się okazuje – dla redaktorów popkillera nie ma takiej granicy żenady, której by nie przekroczyli. Po powszechnie znanych, kompromitujących i stawiających ich pod szyldem z napisem „quasi-krytycy” wyczynach typu uznanie „O.C.B.” płytą roku (jeszcze jako Spinner), jechanie po ultraświeżej płycie Wdowy, czy też spuszczanie się nad zapiskami z 1001 uszatych nocy, tym razem posunęli się jeszcze dalej i postanowili zbezcześcić legendę Ślizgerów, do której z bliżej nieokreślonych powodów jak widać roszczą sobie jakieś tam prawa. Sprawa jest o tyle żenująca, że te marne podróbki o dźwięcznej i wcale nie kojarzącej się z oryginałem nazwie: Popkillery (poziom Adidas – Adidos) przyznali oczywiście nasi niezawodni, znający się na muzyce, słuchający rapu od pół roku i parafrazując klasyka: na hasło „Volt” zastanawiający się, czy to piwo, czy może jednak taniec,  INTERNAUCI. Zorientowani słuchacze dobrze wiedzą, jacy ludzie odwiedzają ten portalik. Nie, nie są to żadni znawcy, ani nawet świadomi słuchacze. Są to ludzie, którzy zapytani o to, czego słuchają odpowiadają: No, inteligentnego rapu. Nie jakieś tam jebać policje, HWDP i w ogóle to beka z Wilka, co nie.

Oczywiście, zgodnie z przewidywaniami większość wyników nadaje się co najwyżej do działu Rap Beka, a nie na portal, który pretenduje do miana poważnego i opiniotwórczego. To właśnie po tych chuja wartych nominacjach widać jak na dłoni, jakie gusta redakcja rozwija w słuchaczach. 3 przebrzmiałych raperów udających biedaków zespołem roku? 3 innych, których nie da się od siebie rozróżnić w nominacji? Współtwórca jednego z lepszych nielegali 2008 roku kandydatem na odkrycie roku? Albo ten magik-wannabe? Samym odkryciem Medium, który swoją najlepszą płytę wydał 4 (!!!!!!!) lata temu? Chyba dla słuchaczy rap chujowy, ale Paktofonika zajebista, o i Kaliber jeszcze. Czy szanowni redaktorzy, bądź głosujący, powiedzą mi, skąd wraca Hans z 52 Dębiec? Albo co jest dobrego w zwrotce O.S.T.R.-a na płycie Slums Attack? Ich dickriderstwo w stosunku do skrzypka przekracza wszelkie granice przyzwoitości, tego featu nie powinno być nawet w nominacjach. Jestem również niezwykle ciekaw tego, w czym lepsze są bity Bobera od mistrza Matheo.

Ogólnie to można pastwić się nad tymi wynikami co najmniej do końca świąt, jednak nie mam na to czasu. W kategorii „Płyta roku” cieszy zwycięstwo Mesa, jednocześnie żenuje brak Zeusa w pierwszej 10. Ambiwalentny stosunek mam także do kategorii: teledysk, raper oraz częściowo singiel. W kategorii Freestyle’owiec do pewności, że jest to żart z głosujących brakuje tylko Rufina MC, zaś w Wytwórnia – RRX-u.  Jako-takim wymaganiom sprostała chyba tylko „Wydanie roku”, co akurat nie jest żadnym wyczynem.

Z żalem przyjmuję reakcje poszczególnych raperów na te chujowe nagrody. Mes zachwyca się co najmniej, jakby nagrał z Devinem, a Bisz musiał poinformować, że bardzo cieszy się z 5 (tak, piątego) miejsca. Ten sam Mes, który 3 lata temu zamachiwał się na „przeciętnych recenzentów” (a tak w najlepszym wypadku można określić pracowników Popkillera). Jednym słowem zawody w lizaniu kutasów trwają w najlepsze. Raperzy robią to, żeby napędzać promocję, a co za tym idzie – sprzedaż, a recenzenci dla przypodobania się swoim idolom w prostym celu: wycyganić patronat, a co za tym idzie – nabijać kolejne wejścia. Hajs się zgadza – to najważniejsze.

P.S. Taki piękny obrazek na ściane można było dostać:

 Lepsze prezenty daje się dupeczkom, które ma się zamiar parę razy zaliczyć, a potem zerwać kontakt.