Karwan - Fabryka Snów [2012]

Nie ukrywam, że czekałem na tę płytę. Byłem i jestem naczelnym hejterem Wielkiego Serca, które miało nawet (o zgrozo!) wyjść na winylu, jednak nie mam problemu z propsowaniem kogoś, kogo wcześniej wręcz nie znosiłem (Flint, Laik, Sobota).

Jak (nie)powszechnie wiadomo, płyta była zapowiadana od dłuższego czasu. W międzyczasie o dziwo wytworzyła się grupka osób, które na to czekały. Dziwi mnie to, ponieważ ogólnie polski rap stoi raczej na średnio-słabym poziomie, ze wskazaniem na ten drugi, jednak i tak nie jest problemem znalezienie raz na miesiąc-dwa płyty lepszej od wypocin Karwana z 2009, w których nie było zresztą ani krzty (ewentualnego) potencjału. Tacy osobnicy prawdopodobnie nazbyt dosłownie wzięli wers Tedego: Ja nieraz słucham tych demówek jak masochista, albo nie znają znaczenia słowa masochizm (wbrew pozorom również jest to możliwe).

Wreszcie, trochę z przyczajki, nadeszła premiera płyty. Jakiś czas temu były zbierane zapisy na fizyka, ale przeszło to raczej bez echa i o dziwo w dyskusjach już pada klasyczne pytanie: wyjdzie na fizyku? Nie ukrywam, że do szybkiego sprawdzenia zachęciła mnie mała ilość utworów oraz ich długość.

Produkcją jestem zaskoczony, ale jest to zaskoczenie negatywne. Myślałem, że będzie chociaż minimalny progres, albo przynajmniej oddalenie się od łatki Skiboj wanabe. Jednak nic takiego nie ma miejsca, tak samo chujowa dykcja, flow zerżnięte od Skiboja, patenty na teksty także. Jeżeli ktoś tego nie słyszy to przykro mi, ale po prostu jest głuchy. To nie jest żadna subiektywna opinia, jak ci się nie podoba to W, tylko fakt. Ciekawe, czy w przypadku posiadania przez Jobiksa własnego kanału VEVO na Youtube, tracki Karwana przeszłyby przy uploadzie kontrolę antyplagiatową?

Kolejnym minusem jest tzw. Syndrom Game’a, czyli upodobnianie się do gości w poszczególnych trackach. W czasie odsłuchu przeciętny słuchacz nie będzie miał żadnego problemu w wychwyceniu tej wady. W utworze ze Skibojem gospodarz brzmi jeszcze bardziej jak on (pseudo anemizm), w numerze z Rasem - jak Ras, zaś w numerze z Wudoe próbuje brzmieć jak warszawiak, jednak nie wychodzi mu to tak dobrze jak w ww. przykładach. Pół biedy, kiedy ma to miejsce w przypadku kolaboracji z kimś znacznie lepszym, poważny problemem pojawia się w utworze z Tłustym, gdzie Karwan także usiłuje naśladować gościa (WTF?!). Sztuka ta nie udała się tylko w numerze z Laikiem, gdyż różnica 230392032923092303 poziomów dzieląca obu panów, o dziwo okazała się nie do przeskoczenia dla reprezentanta Ostrołęki.

Do wyżej wymienionych wad dochodzi amatorszczyzna w kwestiach technicznych – wokale brzmią jakby były rejestrowane na spontanie, podbitki gryzą się z nawijką, a w większości numerów odnosi się wrażenie, że mimo wszystko można było nagrać to lepiej. Do wokali niezbędne są bity, a te również nie zachwycają, są przeciętno-solidne, nawet Bober dał jakiś pół-odrzut. Na początku wspomniałem o długości tracków – utwory o trwające 2 minuty z hakiem to raczej żart, chyba, że wymaga ten koncept. Podczas słuchania ma się wrażenie, że to wszystko jest pourywane, niedokończone, po prostu złożone z tego, co było, a że surowca starczyło tylko na 2 minuty to nieważne, damy produkt utworopodobny. Jest to oczywiście kolejne potwierdzenie amatorszczyzny w kwestiach technicznych.

Płyty rzecz jasna nie polecam nikomu, jest to poziom Śliwy, czyt.: Zerżnąć czyjś styl potem nagrać na tym patencie całą płytę a po premierze kurwić na hejterów, że nie mają racji. Nie widzę tutaj także żadnego światełka w tunelu na ewentualną poprawę, bo takowym nie jest przecież jedyny prawdziwy plus płyty, czyli ładne cuty. Ewentualnie można byłoby myśleć w takich kategoriach w przypadku, kiedy gospodarz miał przynajmniej dobre chęci, tymczasem nie mogę oprzeć się wrażeniu, że płyta została nagrana i złożona na odpierdol, bo była zapowiedź, bo ludzie pytali, etc. Fabryka Snów? Raczej Fabryka Klonów. Najgorsze jest zaś to, że istnieją ludzie, którzy naprawdę się tym jarają.

1/5