8.04.2013

Tede - Elliminati [2013]

26 komentarze


Wygląda na to, że Tede powoli zaczyna iść drogą pewnego znanego Skrzypka z miasta Łódź.  Kolejny rok, kolejna , już 10. (jeżeli liczymy tylko pełnoprawne legale) płyta w dorobku Jaca-G.

"Elliminati" miało być papierkiem lakmusowym realnych umiejętności szefa WJ. O tym, że potrafi robić wokół siebie szum wiedzieli już wszyscy. Szkoda, że od dawna ta umiejętność niekoniecznie szła w parze z dokonaniami artystycznymi. Ostatnimi czasy forma Granieckiego pozostawiała naprawdę bardzo dużo do życzenia: stękanie, pisanie kawałków na kolanie, niemal zerowe flow, kiepskie bity. Te wszystkie elementy możemy znaleźć na jego każdej produkcji od "Ścieżki" zaczynając, na "Notesie 3D" kończąc.

Dopiero zeszłoroczny "Mefistotedes" zwiastował progres i szansę powrotu na właściwe tory. Tamtą płytę oceniłem bardzo dobrze, z perspektywy czasu to podtrzymuję, jednak nadal czegoś tam brakowało.

Po przesłuchaniu CD 1 tegorocznego albumu byłem pewny, że "to coś" zostało wreszcie znalezione, a Tede nagrał najlepszą płytę w swojej karierze. Niestety, zaraz po tym wjeżdża CD 2, które mimo, że dobre, to zaniża poziom całości.

I tutaj wracamy do kolejnego nawyku Jacka, czyli wydawania dwupłytowych albumów. Nawyków, a może raczej chłodnej kalkulacji? Tak czy inaczej jest to  broń obosieczna: z jednej strony łatwiej dobić do złota (teraz już nieaktualne), z drugiej poziom całości nieubłaganie spada. W ten trend wpisuje się również płyta, o której właśnie piszę.

Na wejściu chciałbym zamknąć japy hejterom: wcale nie chodzi o różnicę klimatów na obu płytach. Nie wartościuję na zasadzie "CD 1 = newschool, chamskie bengery, zajebiście; CD 2 = bardziej klasycznie, spokojniejszy klimat, chujowo".  Rachunek jest prosty: gdyby spokojniejsza część "Elliminati" przystawała do poziomu tej bengerowej, to nie byłoby o czym mówić.

Jednak do Tedego wrócimy za chwilę, ponieważ najpierw warto skupić się na tym, kto na "Elliminati" gra pierwsze skrzypce, a do tego robi to bezbłędnie. Jakiś czas temu skreśliłem Sir Micha jako przeciętniaka, który mimo wykształcenia muzycznego robi z bitami niewiele więcej, niż pierwszy lepszy producent - samouk. Być może takich głosów było więcej, ponieważ muzyka ze wszystkich poprzednich płyt, od "Note2" zaczynając, nie wytrzymuje porównania z jednym, losowym podkładem tegorocznego albumu.

W wywiadzie, który został przeprowadzony już po premierze płyty, nadworny producent WJ mówił coś o nowych inspiracjach i sztuczkach, które wypróbował przy tworzeniu muzyki na "Elliminati". To słychać od pierwszego do ostatniego utworu. CD 1 charakteryzuje przede wszystkim newschoolowo-syntetyczny charakter i niesamowita spójność. Nie jest to kolejna nieudana próba przeszczepienia "ameryki" na polski grunt. Te podkłady po prostu brzmią światowo, a bogatość szczegółów w bitach wręcz rzuca na kolana. Przemilczam fakt, że miały być trapy, a są co najwyżej pojedyncze ślady.

CD 2 to popis różnorodności, która - umówmy się, świadczy o kunszcie i klasie producenta. Będąc świeżo pod odsłuchu pierwszego krążka możemy wpaść w lekki dysonans odnośnie klimatu, jednak kiedy już się z niego otrząśniemy, to warto skupić się na tych pięknych bitach. Tym razem dostajemy miszmasz, który obejmuje zarówno g-funkowe piszczały, klasyczne, samplowane bity, jak i równie klasyczne (he he) pianinka.

Przez pierwszą część albumu Tede spokojnie,  zarówno tekstowo, jak i wokalnie dotrzymuje kroku swojemu producentowi. Szkoda, że tyle lat zajęło mu zauważenie, iż rapowanie w ten sam sposób przez 30 parę utworów może być męczące i raczył coś z tym zrobić. Nawet bardzo dużo, bo poza standardowymi zmianami tempa nawijki jest również przerywane flow (#Jac-G), o które bym go nie podejrzewał. Tede płynie po każdym bicie, czuć inspiracje prosto z USA (inspiracje, nie ksero)  i naprawdę nie ma się do czego przyczepić. Tutaj zaznaczam, że te umiejętności są również obecne na CD 2.

Tekstowo Jackowi wreszcie udało się przynajmniej zahaczyć o spójność. Pierwszy krążek jest dokładnie taki, jakiego bym oczekiwał: nie są to teksty o niczym, równocześnie nie ma dorabiania ideologii do swoich "wyczynów", a do tego szef WJ zawsze miał skłonności. Mamy zarówno tracki "z przekazem", jak np. "KBT Reprezent", "Metanol", czy "Easy rider", jak i luźniejsze formy czyli "MTF 2013" lub "Tak się robi hip hop 2". Żenują mnie opinie, jakby tracki z tej drugiej grupy były zapychaczami. Każdy, kto tak uważa ma zapchany truskulem łeb.

Na drugiej płycie członek WFD stara się bardziej skupić na  treści i już nie wszystko gra tak, jak powinno. Niby jest ok, ale tutaj zahaczy o miłość, tam nagra kawałek o hejtach, potem przypomni o tym, że "nie ma miłości w szklanych domach". Nie twierdzę, że to jest jakoś wybitnie złe, ale nie rzuca na kolana tak, jak luźniejsza część. Swoją drogą to jeszcze przed wyjaśnieniem Tedego jaki jest przekaz tego ostatniego kawałka, trafiłem na interpretację, w której ktoś doszukiwał się nawiązania do... Żeromskiego.

Należałoby również powiedzieć 2 słowa o gościach. Ci (poza Guralem) są tylko tłem dla gospodarza. Remix "Tak się robi hip hop" miał dobre założenia, gorzej z wykonaniem. Z drugiej strony czego oczekiwać od Pelsona, Dioxa, czy Numera? VNM to nieco pociągnął to do góry, ale jedna jaskółka wiosny nie czyni. Bardzo dobrze odnalazł się Abel, natomiast nadal nie rozumiem zachwytów nad Sitkiem. Setka dobrze ubarwiła parę momentów swoim śpiewem.

Tak dochodzimy do końca i serio nie mam pojęcia "co zrobić z tym". Z jednej strony jest tak, jak powiedział Tede: przy "Elliminati" jego poprzednie płyty to demówki. Pomijam, że jest to jawne cięcie w chuja ze swoimi słuchaczami. Gdyby w boxie znalazła się tylko płyta nr 1, to z pewnością byłaby dyszka. Niestety, tak się nie stało, a gospodarz nie (nomen omen) wyeliminował swoich najgorszych wad, czyli nagrywania w ilościach przemysłowych i dziurawego sita selekcji. Parę utworów z drugiej części albumu mogłoby spokojnie zniknąć i nikt by po nich nie płakał.

9 + 0,5 za bity = 9,5/10


26 Responses so far

  1. Anonimowy says:

    Czy płyta wnosi coś nowego?

  2. brayoz says:

    O kurwa, jestem w szoku. Po Twoich ostatnich wypowiedziach na temat Jacka spodziewałem się max 7, a tu zaskok, oczywiście na plus.

  3. Anonimowy says:

    TEDE KRUL

  4. Anonimowy says:

    Czy płyta wnosi coś nowego?

    Przy 9,5 jest "powinna wnosić coś nowego." POWINNA a nie MUSI! ;)

  5. Anonimowy says:

    10 - ideał, płyta ponadczasowa, klasyk w dniu premiery. Płyta powinna wnosić coś nowego

    co nowego wnosi cd1? cd ponadczasowe? serio?

  6. Anonimowy says:

    Zgadzam się w 100%. Pozdro Kaaban.

  7. Anonimowy says:

    Tede król, Elliminati 10/10 wg. mnie ale 9.5 też dobre :)

  8. Anonimowy says:

    tede król

  9. Anonimowy says:

    Tede król, Elliminati płyta roku mimo ,że dopiero kwiecień. Potwierdzone info.

  10. Anonimowy says:

    Prawilnie przypominam: Wdowa 10/10, ideał, płyta ponadczasowa, klasyk w dniu premiery.

  11. Anonimowy says:

    Nie potrafię Cię brać na poważnie, jak dajesz takie oceny przeciętnym płytą. Wiem że jest progres i ciekawiej, ale to nadal chujowe rymy (choć technikę poprawił), ale serio całe "Nie banglasz" to do beki z lokalnych, oczywiście tekstowo.

  12. Anonimowy says:

    W stosunku do Radia Pezet 8/10 to Elliminati powinno mieć 11/10 więc się nie czepiajcie :)

  13. Anonimowy says:

    "Nie Banglasz" Człowieku z ciebie dobra beka, jak nie ogarniasz to wypierdalaj !
    Wieprz rozjebał i tyle !

  14. Anonimowy says:

    klasyczne kabanowe pierdololo

  15. Anonimowy says:

    Tede król

  16. Anonimowy says:

    O W DUPSKO!!!! KABI <3 <3

  17. Anonimowy says:

    "Swoją drogą to jeszcze przed wyjaśnieniem Tedego jaki jest przekaz tego ostatniego kawałka, trafiłem na interpretację, w której ktoś doszukiwał się nawiązania do... Żeromskiego."

    Co w tym takiego niedorzecznego?

  18. Anonimowy says:

    beka, przesłuchałem cd1 i nudne to w chuj, teksty pisane w telefonie, większość o dupie maryny i to dostaje 9,5 no bez jaj

  19. Anonimowy says:

    Przecież takich bangerów jakie ma Tede to w polsce nie ma!
    Brawo Kaaban tak trzeba,jednak za Bukę,Pyska,Teta masz w mojej ocenie -8/10

  20. Anonimowy says:

    Elliminati to taka sobie płyta. Bity są dobre, ale Tede nie zachwycił. Nie jaram się w ogóle.

  21. Anonimowy says:

    nie wiem czy tylko ja tak miałam, ale już pierwszych kilka zdań recenzji dało mi do myślenia, że płyta niezbyt Ci się spodobała i spodziewałam się słabej końcowej oceny. no i doznałam szoku. cała recenzja nijak się ma do końcowej oceny, którą, jak sam z boku wyjaśniasz, dajesz płytom "niemal idealnym" i wnoszącym coś nowego. te "małe wady" w tej płycie rozrastają się do większych, które już można było u TDFa zaobserwować na poprzednich projektach. o ile Michu pokazał klasę, tak gospodarz momentami nie powalał, a wręcz raził swoim "niechlujstwem" na tych mega bujających bitach. o ile Michu zasługuje na pochwały, tak Tede - tylko częściowe. dla mnie płyta z oceną 9,5 to płyta, która zadowoli więcej słuchaczy, a nie tylko wiernych fanów. czy w przypadku "Elliminati" będzie inaczej? nie sądzę. sama jarałam się tylko poszczególnymi kawałkami od Tedzika i tak też jest w tym przypadku. płyty oscylujące w granicach 9-10 powinny przykuwać uwagę CAŁOŚCIOWO. czyli katowanie od pierwszego tracku do ostatniego i znowu. moim zdaniem ocena mocno zawyżona. 5,5/10 w kaabanowej skali to chyba najsprawiedliwsza ocena.

  22. kaaban says:

    Czy płyta wnosi coś nowego?

    TAK, BITY

    -------------
    O kurwa, jestem w szoku. Po Twoich ostatnich wypowiedziach na temat Jacka spodziewałem się max 7, a tu zaskok, oczywiście na plus.

    ODRÓŻNIAM POZIOM MUZYCZNY OD PRYWATNYCH WYPOWIEDZI

    -----------------
    Nie potrafię Cię brać na poważnie, jak dajesz takie oceny przeciętnym płytą. Wiem że jest progres i ciekawiej, ale to nadal chujowe rymy (choć technikę poprawił), ale serio całe "Nie banglasz" to do beki z lokalnych, oczywiście tekstowo.

    ILE JESZCZE BĘDZIE NARZEKANIA NA CHUJOWE RYMY? CHUJOWE RYMY TO SĄ CZASOWNIKOWE I TYLKO TAKIE

    -------------------------------


    W stosunku do Radia Pezet 8/10 to Elliminati powinno mieć 11/10 więc się nie czepiajcie :)

    NO

    ---------------

    "Swoją drogą to jeszcze przed wyjaśnieniem Tedego jaki jest przekaz tego ostatniego kawałka, trafiłem na interpretację, w której ktoś doszukiwał się nawiązania do... Żeromskiego."

    Co w tym takiego niedorzecznego?

    NO ŻE RACZEJ BYM NIE POSĄDZAŁ TEDEGO O TO I SIĘ SPRAWDZIŁO, PO PROSTU JAKIŚ PSYCHOFAN CHCIAŁ ZNALEŹĆ 10 DNO KAWAŁKA, ZUPEŁNIE JAK U LAIKA


    ------------------
    Brawo Kaaban tak trzeba,jednak za Bukę,Pyska,Teta masz w mojej ocenie -8/10

    DZIĘKI

    -------------

    nie wiem czy tylko ja tak miałam, ale już pierwszych kilka zdań recenzji dało mi do myślenia, że płyta niezbyt Ci się spodobała i spodziewałam się słabej końcowej oceny. no i doznałam szoku. cała recenzja nijak się ma do końcowej oceny, którą, jak sam z boku wyjaśniasz, dajesz płytom "niemal idealnym" i wnoszącym coś nowego. te "małe wady" w tej płycie rozrastają się do większych, które już można było u TDFa zaobserwować na poprzednich projektach. o ile Michu pokazał klasę, tak gospodarz momentami nie powalał, a wręcz raził swoim "niechlujstwem" na tych mega bujających bitach. o ile Michu zasługuje na pochwały, tak Tede - tylko częściowe. dla mnie płyta z oceną 9,5 to płyta, która zadowoli więcej słuchaczy, a nie tylko wiernych fanów. czy w przypadku "Elliminati" będzie inaczej? nie sądzę. sama jarałam się tylko poszczególnymi kawałkami od Tedzika i tak też jest w tym przypadku. płyty oscylujące w granicach 9-10 powinny przykuwać uwagę CAŁOŚCIOWO. czyli katowanie od pierwszego tracku do ostatniego i znowu. moim zdaniem ocena mocno zawyżona. 5,5/10 w kaabanowej skali to chyba najsprawiedliwsza ocena.

    WIDZISZ, MOŻE BYĆ NIECHLUJSTWO Z POWODU BRAKU CHĘCI, MOŻE BYĆ "BO TAK MA BYĆ" I WIERZĘ, ŻE TAK WŁAŚNIE JEST NA TEJ PŁYCIE, ROZPATRZMY TO RÓWNIEŻ POD TYM KĄTEM

  23. Anonimowy says:

    KABAN ILLUMINUJESZ BYCIE LEWACKIM KARŁEM? ALBUM PRZECIĘTNY. TROCHĘ PONAD PRZECIĘTNY, ALE NADAL PRZECIĘTNY.

  24. Anonimowy says:

    przecież to pierwsza płyta Tedasa i zarazem najlepsza, ocena w chuj słuszna props

  25. Anonimowy says:

    Panie kaaban, o ile dotychczas miałem Cię za inteligentnego człowieka, teraz przejrzałem na oczy. 9,5 za takie gówno? Coś tu jest nie tak.

  26. Anonimowy says:

    naajgorsza płyta tedego ever. z polskihc rapsów sluchałem tylko Jacka, ale po wydaniu eliminatti niestety sie załamałem polskim rapem i straciłem w niego reszte wiary. teksty - gówno bity- spoko to prawda sir michowi nie mozna odmowic ale teksty typu "robie rap kurde blabla" niestety przykro mi tede. sluchaja ciebie gimby i wlasnie dopiero tearaz sie "sprzedałes

Leave a Reply

Kategorie