V.A. - Niewidzialna Nerka [2012]

Nie ma najmniejszej wątpliwości, że mamy do czynienia z projektem unikalnym na polskiej scenie. Pomimo tej niepodważalnej zalety Niewidzialna Nerka przeszła trochę bez należnego echa, co jest dla mnie lekkim zaskoczeniem – przecież to płyta z nowymi wersjami starych, dobrych utworów, które zna każdy słuchacz polskiego rapu. I idealna pigułka dla osób dopiero rozpoczynających swoją przygodę z tą muzyką.

Jak możemy przeczytać na stronie internetowej projektu:

  NIEWIDZIALNA NERKA  

Konceptualny projekt stanowiący hołd
producentów i didżejów dla pionierskich czasów kultury hip-hop w Polsce.
To zbiór 33 utworów bazujących na kultowych nagraniach z okresu formułowania się rodzimej sceny, przeplatanych licznymi pozdrowieniami i wypowiedziami
zasłużonych dla niej postaci.

Pomijając oczywistości, że ktoś nie zna tutaj znaczenia słowa "konceptualny", to tekst ten bardzo trafnie opisuje idee, które przyświecały twórcom podczas powstawania tej płyty. W tym samym miejscu (tylko w innej zakładce) dowiemy się również, że całość powstawała 2 lata, co dla mnie osobiście jest zaskoczeniem – jakoś nie zarejestrowałem informacji o takim pomyśle, ale mogę się mylić.

Zwyczajowo podchodzę z dystansem do takich inicjatyw, ponieważ – nie oszukujmy się – rzadko kiedy z takiego odgrzewania starych kotletów wychodzi cokolwiek dobrego. Klasyk to klasyk i ruszanie go najczęściej kończy się katastrofą (poza krulem rapu Smarkim – przyp. Red.). Tutaj sytuacja jest nieco inna, ponieważ każdy z producentów, którzy dorzucili swoje 3 grosze do N.N. naprawdę postarał się i udanie odświeżył przeznaczony dla niego utwór. Podkreślam słowo "każdy", ponieważ na tej płycie nie ma momentów niedosytu, czy też zniesmaczenia. Balans pomiędzy nowoczesnymi brzmieniami a starą bazą jest po prostu idealny, a całości kolorytu dodają pozdrowienia, którymi przeplatane są dźwięki.

Dobór utworów do zremixowania również stoi na najwyższym możliwym poziomie. Nie ma ograniczenia się do jednego roku/miasta/klimatu. Na trackliście znajdziemy zarówno "93-94", "Nie jestem kurwa biznesmenem", jak i "Dźwięki stereo" czy też "Wiedziałem, że tak będzie". Za to należy się bezsporny props, ponieważ często takie inicjatywy powrotu do przeszłości są ograniczane do jednego środowiska ("A pamiętasz jak?"), albo kręgu raperów wyselekcjonowanych wg nikomu (poza pomysłodawcą) nieznanych zasad ("Bez granic"). Owszem, ewentualnie mogłoby być nieco mniej Warszawy, jednak i bez tego jest bardzo, bardzo dobrze.

Jeżeli miałbym porównywać brzmienie całości do jakiejś innej płyty, to bez wątpienia byłoby to "Digital Garden" autorstwa Kixnare'a (który zresztą również pojawia się na tym projekcie). Podstawą każdej produkcji jest sampel, na którym oparto brzmienie pierwotnej wersji, najczęściej wzbogacony o brzmienia elektroniczne. Nie jest to agresywne wrzucanie nowych dźwięków pomiędzy stare sample. Określiłbym to raczej niezwykle zgrabnym połączeniem nuty nowoczesności z tradycją.

Imponuje mi to, że utwory wzięte na warsztat przez poszczególnych producentów często są dalekie od siebie klimatycznie, jednak ich nowe wersje mają wspólny mianownik, dzięki czemu płycie możemy przypisać określenie "spójna". Jest to dość spory wyczyn, zwłaszcza po zestawieniu go z ilością utworów (33) i producentów (23) pojawiających się na tym projekcie. Czemu nie wymieniłem żadnego z nich z ksywki? Ponieważ wszyscy, bez wyjątku zasługują na ogromnego propsa za pracę wykonaną w ramach tej inicjatywy. Sam zakochałem się w tym albumie i wracam do niego regularnie, co polecam każdemu słuchaczowi. I oby więcej takich pomysłów.

9/10