Medium - Egzegeza - Księga Słów [2013]

W najgorszych snach nie przypuszczałem, że ledwie 9 miesięcy po niestrawnym "Graalu" przyjdzie mi zmierzyć się z kolejną płytą Mediuma. Cały czas łudziłem się, że tylko tak mówi/zmieni zdanie, a w najgorszym wypadku przecież i tak będzie obsuwa. Summa summarum obyło się bez poślizgu i już od 3 tygodni możemy słuchać najmłodszego dziecka neofity z Kielc.

Na wstępie uspokoję wszystkich, którzy obawiali się kontynuacji Graala. "Egzegeza" nie jest spadkobierczynią poprzedniczki w stopniu, którego się obawialiśmy. Tym razem bity zrobił Galus, modulacja flow i głosu została utrzymana w ryzach, a jedyny wspólny mianownik to ciekawość i poszukiwanie sensu świata. Chociaż też nie do końca, ponieważ optyka jest już nieco inna.

Należy wyraźnie zaznaczyć, że krótki okres powstawania tej produkcji jest słyszalny niemal na każdym kroku. Teksty, czyli (w stosunku do skrajnie naukowej TWR i równie skrajnie religijnego Graala) centrowe pitu-pitu miejscami sprawiają wrażenie wyrwanych z losowej sesji freestyle'owej. Podobnie zresztą jest z położeniem ich na bitach, a wszystko doprawia długość (30 minut) płyty, na której czas trwania zaledwie 1/3 utworów przekracza 3 minuty.

Myślę, że temat tekstów wyczerpuje zdanie, że jest to kontynuacja ścieżki rozpoczętej na TRW, tylko oglądanej z innej perspektywy. Rozkminki są podobne, wnioskiem kończącym jest oczywiście Bóg, a więc mowy nie ma o żadnej prowokacji (taką tezę lansowali fani Mediuma tuż przed premierą). Jeżeli fascynuje to kogoś w wieku 20+ to niech czym prędzej wypierdala się douczyć, albo poczyta coś wartościowego, zamiast słuchać tego pierdololo. Z losowego rozdziału losowej książki Nietzschego wyciągniecie więcej, niż z 3 ostatnich albumów kieleckiego MC. Rap dla gimbusów.

Płyta została oparta o instrumentalne LP Galusa, wydane 2 lata temu pod nazwą "Futura". Tutaj zaczyna się problem, ponieważ już przy okazji pierwszego numeru słychać, że bity bynajmniej nie były robione pod rapera, ani nawet pod tło. Jeżeli połączymy to z brakiem głosu jak Sokół/Fokus/Hade, to otrzymamy dość pokraczne próby rapowania na (jak sama nazwa wskazuje) podkładach z metką "future hip-hop". Gdzieś tam czasem się uda, ale ogólnie to po prostu lecimy i wychodzi takie chujwieco. Jest to o tyle przykre, że przecież Medium ma wspaniałe warunki wokalne i umie śpiewać, a ucieka w jakieś melorecytacje i zupełnie niekontrolowane offbeaty.

Podsumowując jest to kolejna płyta dla gimbusów, którzy przy okazji jej premiery dowiedzieli się o istnieniu (i znaczeniu) słowa "egzegeza". Starszy słuchacz nie znajdzie tutaj nic, co przyciągnęłoby go na dłużej. Może poza bitami, ale te przecież dostępne są od 2 lat.

5/10