Proceente & DJ Anusz - Dzień Z Życia Mistrza Ceremonii MIXTAPE [2013]

Proceente jest jednym z tych raperów, przy materiałach których wyłącza mi się obiektywizm. Wszystko przez sentyment do czasów SzSz i swojskie teksty, z którymi bardzo łatwo się utożsamić. Nie dałem się jednak pierwszemu wrażeniu i jak przy poprzednich produkcjach - przy którymś przesłuchaniu wychwyciłem większość niedociągnięć na które sobie pozwolił.

"Dzień z życia mistrza ceremonii" to kolejny mixtejp w dorobku reprezentanta Szybkiego Szmalu. Wydany przed czterema laty "T.O.A.S.T." szału nie zrobił, aczkolwiek był dobrą rozgrzewką przed płytą. Pod tę formę można podciągnąć kompilację "Aloha 40%" z 2011 roku, która również nie rzucała na kolana.

Niestety, ale szef Alohy wyciągnął z tego tylko połowiczne wnioski. Na tej płycie również powiela błędy, które z zaskakującą regularnością zdarzają mu się od 2005 roku (czyli początku spadku formy).

Bystrzy słuchacze już wiedzą, co mam na myśli: oczywiście chodzi o kulawe flow. Naprawdę nie potrafię zrozumieć, po co wybierać bity z takich utworów jak "It ain't nothing", "Tell Em What They Wanna Hear", czy ta nieszczęsna "Dopamina". Na tym ostatnim podkładzie Ciech pokazał gospodarzowi, jak się rapuje do takich połamańców.

Gdyby problem dotyczył tylko bardziej skomplikowanych podkładów to pół biedy. Jednak Procent nie potrafi odnaleźć się nawet na prościutkim, klasycznym nowojorczyku  ("Blazin Hot") z 97 roku! W utworze "Własność intelektualna" rapujący już po gospodarzu Łysonżi, Igorilla i Wyga pokazali, jak się płynie po, a nie obok bitu. W ogóle rola Łysego jest tutaj nie do przecenienia - naprawdę bardzo dobra forma, czekam na coś solowego.

Wszystko wygląda znacznie lepiej, kiedy wreszcie nastaje podkład dopasowany do możliwości wokalnych gospodarza. Jednak i tutaj zdarzają się wpadki. Reprezentant SzSz rapuje od linijki i często daje za krótkie wersy, co burzy całą koncepcję. GDZIE BYŁ REALIZATOR?! Kolejnym minusem są refreny, do których szef Alohy nigdy nie miał ręki (języka? HE HE). Te również na DZMC są tak siermiężne, że czasem uszy krwawią.

To wszystko nieco równoważą całkiem ciekawe i - przede wszystkim - nie flirtujące z sucharami skity. Drugim, zasadniczym i niepodważalnym plusem są rzecz jasna teksty. Nie od dziś wiadomo, że Procent to inteligentny facet i pokazuje to również tutaj. Wszechobecny luz, brak banałów, wszystko faktycznie kręcące się wokół tytułowego dnia przeciętnego MC.

Nie będę rozwodził się nad gośćmi, ponieważ jest ich nieco za dużo. Poza wymienionymi wcześniej odnotujmy mistrza lovesongów, czyli Małego Esz Esza, który pięknie pozjadał do bitu Statika, oraz Muflona, który wreszcie nauczył się rapować (łoooooooooooo #RED).

Bogu dzięki, że selekcja bitów zdołała oprzeć się mixtejpowym standardom i z przeruchanych na wszystkie strony usłyszymy tylko "Sky's the limit" i Pete Rocka. Przekrój pozostałych podkładów, zaczynający się od prawdziwego oldskulu, czyli Run DMC, biegnący przez EPMD, Cypressów i Commona, a kończący na Rashad Morgan i Termie jest naprawdę godny pochwały. Podobnie jak fakt wplecenia kilku krajowych produkcji, co polskim raperom-ignorantom zdarza się naprawdę rzadko.

Standardowo nie ma co się rozwodzić nad pracą DJ-a Anusza, który zadbał o złożenie tego misz-maszu w całość. Uwagę zwraca (przy)duża ilość polskich cutów, oraz wstawki z "Odlotu", które dodają kolorytu całości.

Fajnie, że tradycja mixtejpowa jest kultywowana  ad Wisłą przynajmniej w tym małym stopniu. Wcześniej Lilu, teraz Procent, a przecież nie jest to pierwszy tego rodzaju materiał w jego wykonaniu. Oby więcej, ale jednocześnie mógłby wreszcie ogarnąć flow, albo po prostu dobierać sobie łatwiejsze podkłady.

5/9