Ras & DJ Tort - MAUi WOW!E EP [2012]

Jak będąc raperem posiadającym już całkiem pokaźny fejm, skutkujący regularnym graniem koncertów wydać (słoneczną) płytę, która przejdzie praktycznie niezauważona? Nic trudnego, wystarczy przełożyć premierę z sezonu wakacyjnego na październik i połowa potencjału idzie w piach.

To jest naprawdę niecodzienna sytuacja, żeby jeden z bożków ślizgu niedługo po premierze dociągnął raptem do 10 stron tematu. Dla porównania Płyta Rasa i Menta z 2008 ma ich 20, projekt z Weną 91, zaś zeszłoroczny Hotel Trzygwiazdkowy – 64. Data premiery tłumaczy to tylko połowicznie, jednak do tej pory nie udało mi się ustalić powodu skrajnego braku zainteresowania tym wydawnictwem.

Przypomnijmy, ta EP-ka to „niezobowiązujący projekt” Rasa znanego wiadomo skąd i DJ Torta, który rozpoznawalność zawdzięcza współpracy z Te-Trisem. Tytuł albumu to równocześnie nazwa duetu producenckiego, który tworzą wspominany wcześniej DJ oraz Rollin, czyli fejm się zgadza (chociaż po EP Pelsona nie ma co do tego już wątpliwości).

Po fatalnym „Hotelu” na płytę nie czekałem ani trochę. Po początkowym zachłyśnięciu się świeżym (jak na 2008 rok) stylem Rasa przejrzałem na oczy, zaś sam raper zdążył stracić właśnie na tym, co tak go wyróżniało: świeżości. Z perspektywy czasu zarówno „Dobra muzyka, ładne życie” jak i „Duże rzeczy” nie są instant klasykami, jednak (od strony pracy MC) są to płyty co najmniej bardzo dobre. Należy także uczciwie przyznać, że na zeszłorocznej płycie był cieniem samego siebie sprzed 2 i 3 lat, co nie nastrajało pozytywnie.

Na tym albumie następuje poprawa połączona z progresem w kwestii nawijki, jednak Ras w dalszym ciągu sprawa wrażenie częściowo wypalonego, jakby poszukiwał tej utraconej świeżości na siłę. Owszem, są charakterystyczne dla tego MC gierki słowne, jest niesamowity luz graniczący z wyjebaniem w nawijce, do tego czasem trafią się nawet przyśpieszenia. To wszystko składa się na formę wyższa, niż miało to miejsce na „Hotelu”, jednak niższą aniżeli na płycie z Weną. Tematycznie są to raczej rzeczy znane z poprzednich nagrywek 1/2 Rasmentalismu.

Takiego problemu nie ma Tort, który pokazał klasę. Na tej płycie nie ma słabego bitu ani przypadkowego dźwięku. Wcześniej zawsze to Ras był tym, który ciągnął projekt do góry, tutaj nastąpiła zmiana i tę rolę przejął producent. Zgodnie z zapowiedziami brzmienie jest utrzymane w kalifornijskim klimacie. Do tego stopnia, że nawet  przy obecnych -10 słońce za oknem cieszy, jakby termometr wskazywał 3 krotność tej liczby, oczywiście bez minusa z przodu. Jeżeli 2cztery7 ma jakiekolwiek szanse na reaktywację to w pierwszej kolejności powinni dzwonić właśnie do Torta (względnie Maui Wowie).

Uwielbiam słuchać EP-ek, ponieważ najczęściej są to numery po taki ostrej selekcji, że ciężko znaleźć coś odstającego od reszty. Tak jest i tutaj, całość dopełnia zaś niesamowita chemia na linii producent-MC. Jeżeli wydawało wam się, że Ras jest stworzony do bitów Menta to najpewniej nie słuchaliście tej płyty. I mimo, że temu pierwszemu czasem zdarzy się niefortunne przyśpieszenie to i tak nie psuje to odbioru niesamowicie spójnej, letniej całości. Klimat, klimat klimat.

8 + 0,5 za bity = 8,5/10