Kali - Gdy Zgaśnie Słońce [2012]

 Przeciętny polski słuchacz z pewnością nie zdawał sobie sprawy, że w skład Firmy wchodzi ktoś oprócz słynnego w pewnych kręgach duetu Popek & Bosski. Poza tą dwójką krakowski skład tworzą także (równie znany, co wymienieni wcześniej) Pomidor, Tadek, oraz do niedawna Kali. I to właśnie ten ostatni w strzępkach materiału, którego gdzieś-tam słuchałem rokował większe nadzieje na przyszłość. Raper po odłączeniu się od Firmy wydał już jedną ...

Continue reading →

Voskovy - 5 Złotych Zasad [2012]

Nie mam pojęcia, czy to kwestia zmowy, czy raczej jest to dziełem przypadku, niemniej faktem jest, iż płyta „5 złotych zasad” to kolejny producencki materiał, który został zapowiedziany na maj. Na koniec miesiąca z pewnością pokuszę się o jakieś podsumowanie producentek, które wyszły w tym miesiącu. Przy takiej ilości składanek moglibyśmy być narażeni na bardzo wysoką powtarzalność gości, jednak produkcja ta jest od tego wolna z prostego powodu: ...

Continue reading →

White House - Kodex IV [2012]

Po ostatnim, nieudanym i przegapionym projekcie od White House wrocławski duet producencki powraca z kolejną płytą. W obliczu klęski "Poetów" postanowiono wrócić do sprawdzonej formuły i wskrzesić (rzekomo zakończoną) trylogię "Kodex", której ostatnia część miała premierę w 2007 roku. W obliczu tej zmiany, lansowane od początku określenie „trylogia” zdezaktualizowało się i teraz mamy tetralogię, a sądząc po niezłym przyjęciu czwartego "Kodexu", ...

Continue reading →

Szybki Szmal - Mixtape 2005 [2005]

W drugim tekście z cyklu „Evergreeny” cofniemy się o parę lat, mianowicie do najlepszego roku dla polskiego rapu: 2005. Tak, to 2005 był najlepszym czasem dla polskiej sceny, a tezę tę rozwinę za jakiś czas w tekście na ten temat. W tymże sławetnym roku wyszedł drugi materiał warszawskiego Szybkiego Szmalu. Częściowo rozumiem fakt przespania tej płyty, ponieważ kto chciałby słuchać wypocin typów, którzy nagrali „Enziskenzis”? Niestety, reperkusje ...

Continue reading →

Diox / The Returners - Backstage [2012]

Wstępy i tego typu rzeczy w tym tekście sobie daruję, jak pisałem wcześniej– prologiem do tej recenzji jest wpis „7 grzechów głównych Dioxa”, w którym wypunktowałem wady tego grajka. Myślałem, że premiera trochę się przeciągnie i wpis ten opublikuję równo tydzień po tamtym, jednak standardem u nas jest wystawianie płyt na półki parę dni przed premierą, więc zostałem zmuszony do przyśpieszenia. Jeżeli ktokolwiek myślał, że Diox wreszcie poszedł ...

Continue reading →

Trzeci Wymiar - Dolina Klaunoow [2012]

Dolnośląski skład po raz drugi zrobił swojej płycie świetną promocję i po raz drugi efekt końcowy nie jest zadowalający. Czy naprawdę polscy słuchacze mają aż tak zamknięte głowy? O ile mogłem zrozumieć taką sytuację w 2007 czy 2009 roku, to w 2012 w głowie mi się nie mieści olanie płyty zajebistych raperów, którzy bez żadnych wątpliwości zmieściliby się w top 10 polskiego rapu. Nie mówię, że płyta pozostaje zupełnie niezauważona, jednak większy ...

Continue reading →

Familia HP - Misja [2012]

Jedną z gorszych rzeczy na naszej scenie są z pewnością dinozaury, które zatrzymały się w czasie i -co jeszcze gorsze- myślą, że dalej są zajebiste. W Polsce jest parę takich ekip, jedną z nich jest łódzki skład Familia HP. Na wstępie zaznaczam, że nie jestem uprzedzony do Oxy’ego i Thomassa, a „Miejskie wibracje” sprzed dekady naprawdę mogły się podobać. Jednak w obliczu faktu, iż obaj dżentelmeni stoją w miejscu nie sposób nie wysmażyć ...

Continue reading →

7 grzechów głównych Dioxa

Do napisania tego krótkiego tekstu skłoniły mnie – a jakże – ultrachujowe single z nadchodzącego (niestety) wielkimi krokami, nowego albumu członka HiFi Bandy. Tekst ten jest prologiem do recenzji płyty „Backstage”, głównie żebym mógł w niej skupić się na płycie, bez rozwodzenia się nad słabymi stronami gospodarza, niezwiązanymi z ww. płytą. Problem Dioxa jest o wiele bardziej złożony, niż mogłoby się wydawać. Jak wskazuje tytuł – podzieliłem ...

Continue reading →

V.A. - Drużyna Mistrzów [2012]

Na wstępie chciałbym przeprosić czytelników za to, że reklamuję tutaj takie chujowe płyty, ale naprawdę nie spodziewałem się aż tak skrajnie beznadziejnej produkcji. Generalnie daleki jestem od oceniania płyty przez pryzmat tego, kto robi jej reklamę, tak samo było także z „Drużyną mistrzów”. Jeżeli byłaby to składanka na zasadzie „zbieram kolegów i sobie rapujemy, he he”, to nawet bym tego nie ściągnął, jednak na trackliście znalazło się parę ...

Continue reading →

Zeus - Co Nie Ma Sobie Równych [2008]

 Pierwszy odcinek evergrennów z pewnością nie jest dla nikogo zaskoczeniem. Znana, powszechnie lubiana i szanowana (ale nie klasyczna!), pierwsza legalna płyta Zeusa z Łodzi. Ta produkcja to dla mnie pewien fenomen – raper nie dał Bóg wie czego, nie odkrył także prochu w żadnej z kwestii rap-rzemiosła. Teoretycznie pasuje tutaj znany cytat: „dobra płyta, na dobrych kurwa bitach”, jednak ta płyta ma w sobie coś więcej. Nie jestem sezonowcem, ...

Continue reading →

Evergreeny - nowy cykl na blogu

 Kolejny pomysł człowieka z samymi dobrym pomysłami, czyli mnie. Wiem, że idea evergreenów to nic nadzwyczajnego, jednak nie mam zamiaru powielać schematów i dawać w tej serii kolejno: Skandalu, Nastukafszy, Muzykę Klasyczną, Flexxip Smarkiego i inne tego pokroju oczywistości. Nie jest to seria „klasyk”, „klasyk na weekend” czy coś w tym rodzaju. Będę prezentował wiecznie zielone polskie rap płyty, których wieczna zieloność wcale nie jest ...

Continue reading →

Hukos - Knajpa Upadłych Morderców [2012]

 Kiedyś współczułem Hukosowi, że pomimo wydania całkiem niezłej płyty był znany przede wszystkim z chęci zajebania prezydenta. Teraz współczuję mu z powodu potężnego przehajpowania jego pierwszego legalnego wydawnictwa. Od dawna wiadomo, że polskie wytwórnie poszły po rozum do głowy agencji PR i wiedzą, jak nakręcić hajp na tak naprawdę losową produkcję. Przy włożeniu odpowiedniej ilości sił oraz chęci schemat ten sprawdza się w 99% przypadków. ...

Continue reading →

Kamel - Droga Kamelita [2012]

Kamel – niby ludzie powinni go kojarzyć, jednak po słynnym WBW 2004 został niestety trochę zapomniany. Niesłusznie, bo nie wychodził z formy, można było go usłyszeć m.in. na Fandango Mixtape, na którym to znalazł się słynny „Alkoholik” z klasycznymi już wersami: "Jestem gościem, który kurwa non stop chleje Wciąż pytają: kiedy detox? Jakbym był Drejem" [pisownia fonetyczna oczywiście] Kamel miał potencjał, jednak nie wiedział o tym nawet ten słuchacz, ...

Continue reading →